WYMAGANIA REDAKCYJNE DLA AUTORÓW

I. Uwagi ogólne

1. Redakcja przyjmuje materiały w formie artykułu, recenzji lub sprawozdania, które nie były wcześniej publikowane w języku polskim. Materiały, które zostaną dostarczone do końca czerwca, ukażą się w bieżącym numerze.
2. Tekst artykułu należy dostarczyć w formie elektronicznej (najlepiej w programie Word). Times New Roman 12 pkt.; odstęp między wierszami 1,5
3. Artykuł nie powinien przekraczać 40 tys. znaków ze spacjami. Można to sprawdzić w edytorze Word, wybierając kolejno opcje: Plik – Właściwości – Statystyka, lub Narzędzia – Statystyka wyrazów.
4. Tytuł artykułu powinien być podany również w języku angielskim. Do artykułu należy dołączyć streszczenie w języku polskim i angielskim, nieprzekraczające 1,5 tys. znaków.
5. W tekście nie należy stosować wyróżnień (czcionka pogrubiona, podkreślenie, spacjowanie itp.) z wyjątkiem kursywy stosowanej w przypadku cytowania tytułów oraz wyrażeń obcojęzycznych.
6. Cytaty należy pisać kursywą, bez cudzysłowu.
7. Układ tekstu: rozdziały (jeśli jest to możliwe bez numeracji, wyśrodkowanie, bold), podrozdziały (bez numeracji, a linea, bold).
8. Autorzy powinni dołączyć krótką notę biograficzna (tytuł, stopień naukowy, afiliację i e-mail).
9. Autorzy muszą przestrzegać przepisów wynikających z „Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych” (Dz.U. nr 24 z 23.02.1994 r.).

II. Sugerowany sposób sporządzania przypisów

1. Odwołanie do literatury prosimy podawać na dole strony, jako tzw. „przypis dolny”, co znosi konieczność przedstawienia wykazu bibliograficznego na końcu artykułu.
2. Artykuł z czasopisma: inicjał imienia, nazwisko, tytuł kursywą, czasopismo w cudzysłowie proste (w pełnym brzmieniu), numer, rok wydania w nawiasie, zeszyt, strony, np. A. Siemianowski, Źródła europejskiego myślenia o człowieku, „Studia Gnesnensia” 21(2007), s. 16.
3. Artykuł z dzieła zbiorowego: inicjał imienia, nazwisko, tytuł kursywą, znak ‘w:’ tytuł dzieła zbiorowego kursywą, po skrócie ‘red.’ inicjał imienia i nazwisko redaktora w mianowniku, miejsce i rok wydania, strony, np. A. Bobko, Filozofia religii Kanta – krytyka czy apologia?, w: Immanuel Kant i świat współczesny. W 200. rocznicę śmierci Immanuela Kanta, red. K. Snieżyński, Poznań 2004, s. 328.
4. Książka: inicjał imienia, nazwisko, tytuł kursywą, miejsce i rok wydanie, strony, np. K. Tarnowski, Człowiek i transcendencja, Kraków 2007, s.180. Jeśli książka ukazała się za granicą, podajemy miejsce wydania w danym języku obcym, np. Paris 1998.
5. W przypadku, gdy literatura, do której się odwołujemy, jest zaczerpnięta z Internetu
   lub zasobów elektronicznych, oprócz zwykłych danych (por. punkty 2-4) należy podać
   także nośnik (on-line, CD-ROM), datę dostępu oraz pełen adres internetowy,
   np. A. Hajduk, Bóg jako rekurencja [on-line], [dostęp: 12.01.2007]. Dostępny: http://www.opoka.org.pl/biblioteka/F/FR/bog_rekurencja.html
6. Jeśli tekst, do którego się odwołujemy, jest tłumaczeniem, po tytule artykułu lub książki należy podać inicjał imienia i nazwisko tłumacza, poprzedzone skrótem ‘tłum.’ np. A. N. Whitehead, Religa w tworzeniu, tłum. A. Szostkiewicz, Kraków 1997.
7. Przy kolejnym odwołaniu do pozycji wcześniej cytowanej wystarczy podać nazwisko autora oraz ‘dz. cyt.’ wraz ze stroną; w przypadku gdy w artykule dowołujemy się do kilku dzieł tego samego autora, należy podać nazwisko autora, tytuł (w całości lub skrócie) oraz stronę.
8. Prosimy o stosowanie w przypisach terminów i skrótów w języku polskim: Tenże, tamże, por. – porównaj; tłum. – tłumaczenie, red. – redaktor; itp.

III. Procedura zabezpieczenia przed „ghostwriting”

W trosce o naukową rzetelność publikacji redakcja „Studiów Bydgoskich” wprowadza procedurę zabezpieczenia przed „ghostwriting”. Szczegółowe omówienie znaleźć można w zamieszczonym poniżej wyjaśnieniu MNiSW, którego treść redakcja całkowicie potwierdza. W przypadku zaistnienia któregokolwiek z wyliczonych w tym wyjaśnieniu problemów, autorzy są proszeni o dołączenie do przesłanego artykułu odpowiedniej deklaracji potwierdzonej własnoręcznym podpisem.

„Rzetelność w nauce stanowi jeden z jej jakościowych fundamentów. Czytelnicy powinni mieć pewność, iż autorzy publikacji w sposób przejrzysty, rzetelny i uczciwy prezentują rezultaty swojej pracy, niezależnie od tego, czy są jej bezpośrednimi autorami, czy też korzystali z pomocy wyspecjalizowanego podmiotu (osoby fizycznej lub prawnej).

Dowodem etycznej postawy pracownika naukowego oraz najwyższych standardów redakcyjnych powinna być jawność informacji o podmiotach przyczyniających się do powstania publikacji (wkład merytoryczny, rzeczowy, finansowy etc.), co jest przejawem nie tylko dobrych obyczajów, ale także społecznej odpowiedzialności.

Przykładami przeciwstawnymi są „ghostwriting” i „guest authorship”.

Z „ghostwriting” mamy do czynienia wówczas, gdy ktoś wniósł istotny wkład w powstanie publikacji, bez ujawnienia swojego udziału jako jeden z autorów lub bez wymienienia jego roli w podziękowaniach zamieszczonych w publikacji.

Z „guest authorship” („honorary authorship”) mamy do czynienia wówczas, gdy udział autora jest znikomy lub w ogóle nie miał miejsca, a pomimo to jest autorem/współautorem publikacji.

Aby przeciwdziałać przypadkom „ghostwriting”, „guest authorship” redakcja czasopisma powinna wprowadzić odpowiednie procedury swoiste dla reprezentowanej dziedziny bądź dyscypliny nauki lub wdrożyć poniższe rozwiązania:

1. Redakcja powinna wymagać od autorów publikacji ujawnienia wkładu poszczególnych autorów w powstanie publikacji (z podaniem ich afiliacji oraz kontrybucji, tj. informacji kto jest autorem koncepcji, założeń, metod, protokołu itp. wykorzystywanych przy przygotowaniu publikacji), przy czym główną odpowiedzialność ponosi autor zgłaszający manuskrypt.
2. Redakcja powinna wyjaśnić w „Instrukcjach dla autorów”, że „ghostwriting”, „guest authorship” są przejawem nierzetelności naukowej, a wszelkie wykryte przypadki będą demaskowane, włącznie z powiadomieniem odpowiednich podmiotów (instytucje zatrudniające autorów, towarzystwa naukowe, stowarzyszenia edytorów naukowych itp.).
3. Redakcja powinna uzyskać informację o źródłach finansowania publikacji, wkładzie instytucji naukowo-badawczych, stowarzyszeń i innych podmiotów („financial disclosure”).
4. Redakcja powinna dokumentować wszelkie przejawy nierzetelności naukowej, zwłaszcza łamania i naruszania zasad etyki obowiązujących w nauce”.